دروگر خودگردان چیست؟

دروگر خودگردان وسیله کاربردی که کمک‌های شایانی به صنعت کشاورزی و کشاورزان کرده است. انواع دروگرها برای قطع ساقه‌ها با تیغه‌ها همراه با نیروی ضربه استفاده می‌شود. دروگر دارای تیغه‌هایی که بر خلاف یکدیگر حرکت کرده و به همین دلیل عمل برش را به راحتی انجام می‌دهد. ما در تامین تجارت توانا به بررسی انواع دروگر خودگران و کاربرد آن‌ها می‌پردازیم. ما را تا پایان مقاله همراهی کنید.

با تکیه بر توان مستقل خود دروگر، دروگرهای خودگردان عملیات درو را انجام می‌دهند. با هدایت نیروی موتور به سمت تیغه‌ها، باعث چرخش شده و ساقه‌ها برش می‌خورند. انواع مختلف دروگرهای خودگردان شامل دو چرخ، سه یا چهار چرخ و صندلی دار تقسیم می‎شوند.

دروگرهای دوچرخ بیشتر در مزارع و باغ‌های با مساحت کم مورد استفاده قرار می‌گیرند و از دو بخش اساسی موتور و واحد برش تشکيل شده‌اند. دروگرهای سه یا چهار چرخ در مزارعی استفاده می‌شود که امکان استفاده تراکتور در آنجا وجود ندارد. سرعت دروگرها 5 تا 8 کیلومتر در ساعت است که باتوجه‌به متفاوت‌بودن تعداد چرخ‌ها امکان تغییر وجود دارد.

از اجزای مهم دروگر خودگردان می‌توان به گیربکس، قدرت موتور و دنده اشاره کرد. دروگرهای صندلی دار، مجهز به صندلی کاربر بوده که برای جلوگیری از خستگی فرد طراحی شده که در مدت‌زمان طولانی عملیات درو راننده احساس خستگی نکند.

انواع دروگر خودگردان

دروگر خودگردان بر خلاف انواع دروگرها از نیروی تراکتور استفاده نمی‌کند، بلکه دارای توان مستقل بوده و عملیات برش را انجام می‌دهد. دروگرهای خودگردان با انتقال نیروی موتور به تیغه باعث چرخش آنها می‌شوند و دارای انواع زیر است:

• دروگرهای دو چرخ:

این دروگرها در باغات و مزارع که دارای مساحت کم هستند، استفاده می‌شود. موتور واحد برش دو بخش مهم دروگر است.

• دروگرهای سه یا چهار چرخ:

این دروگرها در مزارع و باغاتی که امکان استفاده از تراکتور در آنان وجود ندارد، استفاده می‎‌کنند. سرعت دروگر سه و چهار چرخ بین ۵ تا ۸ کیلومتر در ساعت است. شایان‌ذکر است که تفاوت‌هایی در سرعت مدل‌های سه چرخ با مدل چهار چرخ نمایان است. گیربکس، دنده و قدرت موتور از اجزای مهم دروگرهای سه و چهار چرخ است.

• دروگر صندلی دار: 

این مدل برای راحتی اپراتور و جلوگیری از خستگی فرد طراحی شده است تا امکان استفاده و راحتی دستگاه بیشتر شود.

تقسیم‌بندی دروگرها بر اساس نوع سوخت

انواع دروگرها از نظر نوع سوخت به دو دسته بنزینی و دیزلی تقسیم می‌شوند.

• دروگر بنزینی:

این مدل دروگر از سوخت بنزین استفاده می‌کند نماید. توان آن بین 5 الی 15 اسب بخار است. که در انواع زمین های برنج، گندم، جو کاربرد دارد.

• دروگر دیزلی:

این مدل درودگر در زمین‌های بزرگ زراعی کاربرد فوق‌العاده‌ای خواهد داشت. دروگر دیزلی از گازوئیل استفاده می‌کند که دو مدل استارتی و هندلی در بازارها عرضه شده است.